Margôt Ros

Een tragikomische avond op de rand van echt gebeurd en absoluut verzonnen. Ik ga voor: hilarisch, schrijnend, sprankelend en soms pijnlijk. In polonaise komen we langs de markante types en goeie anekdotes uit mijn jeugd en ‘ons pa’. Ik veeg niks onder het kleed, ook al heb ik dat vanuit Brabant wel meegekregen. In Amsterdam vond ik mezelf opnieuw uit. Ik vertel over familieruzies die uit de hand lopen, de ontgroening met carnaval, troostende worstenbroodjes en andere kroonjuwelen. Feestvieren, maar mét een brok in je keel. ‘Brabantse nachten zijn lang’ wordt een bonte avond in mijn eentje. Samen met jullie.